DUIK EENS IN DE
RIJKE HISTORIE
VAN HULST
Hulst ontstond in de 11e eeuw als de nederzetting Hulust. Hulst kreeg in 1180 stadsrechten van de Vlaamse graaf Filips van de Elzas en ontwikkelde zich tot een belangrijke vesting- en havenstad. Dit is nog terug te zien aan de Vestingwerken en toonaangevende gebouwen. De rijke geschiedenis van Hulst komt op toegankelijke wijze tot leven dankzij de Pagadders. Deze Spaanse soldaatjes staan verspreid in de binnenstad en vertellen elk hun eigen verhaal over een spannende periode in de geschiedenis van Hulst. Archeologisch gezien zijn er ook een aantal interessante plaatsen om op het gemak eens te bezoeken. Kijk verder om de geschiedenis van Hulst te ontdekken in Het Museum Hulst, de zalen en kamers in het oude 's Landshuis zijn omgetoverd in een stijlvol modern museum, maar met behoud van authentieke historische elementen. De tien zalen tonen een geheel nieuwe verhaallijn over de ontwikkeling van stad en streek.......en lees meer over ons boegbeeld: Reynaert de Vos!
STRATEGISCH BELANGRIJK
Tijdens de Tachtigjarige Oorlog was Hulst een strategisch belangrijke stad. Hulst was tussen 1591 en 1596 in handen van de Staatse troepen, maar daarnaast overwegend in Spaanse handen. De vesting werd tijdens het Twaalfjarig Bestand aanzienlijk verbeterd. In 1645 veroverden de troepen van Frederik Hendrik de vestingstad. Daarmee was er op dat moment een aaneengesloten verdedigingslinie voor de Republiek tot stand gekomen. Hulst kreeg eind 12de eeuw stadsrechten en behoort daarmee tot de oudste steden van het huidige Zeeland. Midden 14de eeuw werd de stad versterkt met een gracht en een aarden wal. Na de verwoesting van de stad door Gentenaren begon men in de tweede helft van de 15de eeuw met de aanleg van nieuwe vestingwerken.
De historie van de regio
Ter Doest was een abdij die in Lissewege, vlak bij Brugge lag. De abdij speelde een belangrijke rol bij het inpolderen van, toen nog, Vlaanderen. Vanaf de 12de eeuw werd het gebied dat nu de gemeente Hulst vormt, regelmatig bedreigd door overstromingen. Het deel dat Saeftinghe wordt genoemd, werd in de 13de eeuw onder beheer van de abdij Ter Doest ingepolderd. In 1570 was Saeftinghe een vruchtbaar polderland. De mensen leefden, onder invloed van de monniken van de landbouw, wolhandel en turfsteken. Het gebied was zo aantrekkelijk geworden dat de graaf van Vlaanderen in 1279 bij de woonkern Saeftinghe een slot liet bouwen. Later verdween deze polder weer onder water als gevolg van terugkerende overstromingen.
