Het verhaal van Corte
Wat is dit toch een heerlijke stad! Mijn naam is Corte. Ik loop graag rond bij het stadhuis. Vroeger was er hier binnen een markt, het was er ontzettend druk en dat vond ik wel handig. Toen was ik namelijk een beetje een boefje. Ik pikte een keer muntjes uit de broekzak van iemand anders. Daar kocht ik iets lekkers voor. Helaas werd ik gesnapt en moest ik naar de rechtbank, die rechtbank zat vroeger ook in dit stadhuis. Je kunt op mijn arm zien wat mijn straf is geweest (de ‘H’ op mijn arm). Gelukkig ben ik niet verbannen, want ik wil deze stad nooit meer verlaten. Nu pik ik niks meer hoor, ik heb mijn lesje wel geleerd.
Corte (= rechtbank) bij het Stadhuis:
Dit gebouw ziet er heel anders uit dan toen ik het voor de eerste keer zag. Het stadhuis is dan ook meerdere keren verwoest en opnieuw opgebouwd. Vroeger kwam ik er vaak. Even naar de kelder om een biertje te drinken in de taveerne, een rondje lopen over de overdekte markt, mijn goederen laten wegen op een weegschaal, de zogenoemde waag. Maar ik was er ook bij toen er op de eerste verdieping, in de rechtbank, een schurk veroordeeld zou worden. De straf was nog niet bekend. Waarschijnlijk zou hij voor vijftig jaar uit de streek verbannen worden, zoals bij veel schurken gebeurde. Maar het zou ook goed kunnen dat hij gebrandmerkt zou worden: een gloeiend stuk ijzer met de letter H op zijn huid. Nieuwsgierig als ik ben stond ik te wachten op de veroordeling, tot ineens de vloer instortte. We schrokken ons een hoedje en iedereen was in paniek. De schurk pakte zijn kans en in het tumult wist hij te ontsnappen. Maar gelukkig niet voor lang. Kort daarna werd hij weeropgepakt en veroordeeld tot verbanning. We hebben hem hier nooit meer teruggezien.
Bekijk de reis van Corte