Het verhaal van Molino
Als je mijn naam hoort dan weet je al welk beroep ik heb. Ik heet Molino en ik ben de molenaar van de Pagadders. Het is een eenzaam beroep, want er zijn maar weinig mensen te porren voor dit vak. Maar ik vind het een prachtig beroep. Hoe je van graan meel kunt malen en daar brood van kan bakken, iets mooiers is er toch niet? En vanuit deze molen heb ik een goed uitzicht over de stad, het is een soort uitkijktoren. Vroeger zag ik de vijanden aankomen en kon ik de mensen in de stad waarschuwen. Maar nu geniet ik van mijn oude dag met een vers broodje en het uitzicht, want graan malen doen we hier niet meer.
Molino (=Molen) bij de Molen:
Dit is het molenbolwerk. En daar staat natuurlijk een molen. Al sinds de veertiende eeuw staat er hier eentje, door de staat gebouwd. Dus heette de molen ’s Lands Molen. Dit zou natuurlijk een prachtige uitkijktoren voor mij kunnen zijn. Dan zie ik de vijand zo aankomen. Maar ik ben dan niet echt beschermd, ze kunnen gemakkelijk de molen beschieten. Dat is ook een aantal keer gebeurd. De toen nog houten molen raakte door beschietingen vaak beschadigd en zodoende is hij meerdere keren weer opgebouwd. Uiteindelijk is de molen tussen 1700 en 1750 verplaatst naar de Molenberg. Die lag op de plek waar de Keldermanspoort is opgegraven. Toen werd besloten om een nieuwe te bouwen. Boven in de molen kun je zien wanneer dat is gebeurd. Honderden jaren is hier nog graan gemalen, maar toen raakte de molen in verval. De gemeente Hulst kocht de molen en restaureerde hem. Nu heet hij geen ’s Lands Molen meer, maar Stadsmolen.
Bekijk hieronder het verhaal van de Pagadders