Het verhaal van Vuelo
He psst, zie je me? Ik zit hier. Kom eens! Maar voorzichtig dat niemand je ziet. Je moet ook fluisteren, want je weet nooit wie er meeluistert. Ik heet Vuelo en niemand weet dat ik hier woon in het Refugium. Het Refugium was vroeger namelijk een schuilplaats. Toen ik zelf achterna gezeten werd ben ik hier naar toe gevlucht. Heel snel en stiekem. Met mijn kleine, dunne lichaam kon ik me gemakkelijk verstoppen op de weg hier naartoe. Zo kruip ik met gemak door smalle steegjes en tunnels. Ik ben van plan om hier te blijven tot de kust weer veilig is. Maar nu ga ik weer, want het is niet veilig om te lang met onbekenden te praten. Tot ziens!
Enne...niemand vertellen dat je mij hier gezien hebt
Vuelo (=vlucht) bij Refugium:
Op welk Engels woord lijkt woord ‘refugium’? Op ‘refuge’ en dat betekent ‘toevlucht’. Dit refugium was een toevluchtsoord voor bewoners van abdijen en kloosters in tijden van oorlog of onrust. Maar een rustig toevluchtsoord is het hier niet altijd geweest. Dit gebouw heeft ook gebruist van leven en geluid. In de Middeleeuwen zetelde er de rentmeester van de abdij van Baudeloo in. Er werden in natura ontvangen pachtbetalingen opgeslagen.
Vanaf 1852 was het gebouw onderdeel van de eerste Rooms-Katholieke school van Zeeuws-Vlaanderen, gesticht door de zusters Franciscanessen. De school groeide uit tot een pensionaat en een internaat voor meisjes. Er was een kapel bij, een kleuterschool, een middelbare school, een huishoudschool en een kweekschool. Je kunt je voorstellen dat het een enorm complex was, vol bedrijvigheid. In 1987 vertrokken de zusters en kwam het gebouw in handen van projectontwikkelaars.Sinds 1994 is het gebouw in gebruik als muziekschool. Kortom, nog steeds een oord van leven en veel geluid.
Bekijk hieronder het verhaal van de Pagadders: